«Το ξέρω, ακούγεται προκλητικό» λέει ο γερμανός παραγωγός Ινγκο Φλις. «Σε μια εποχή που οι σχέσεις Γερμανίας – Ελλάδας βρίσκονται σε ένταση, ένας γερμανός παραγωγός βρίσκεται στην Ελλάδα για να παρουσιάσει ένα ντοκυμαντέρ για ένα εστιατόριο τριών αστέρων με κεντρικό πρόσωπο έναν από τους μεγαλύτερους σεφ στον κόσμο; Είμαστε με τα καλά μας;».
Θεωρητικά μιλώντας, ο Ινγκο Φλις που κάθεται στο τραπέζι αυτής της συνάντησης που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Γκέτε και το Cine Doc το μεσημέρι της Τετάρτης 7 Δεκεμβρίου θα μπορούσες να πεις ότι έχει δίκιο. Με μια πρώτη ματιά, το «El Bulli: Cooking in progress», το ντοκυμαντέρ που σκηνοθέτησε ο συμπατριώτης του Φλις Γκέρεον Βέτζελ και που αναφέρεται στο διάσημο εστιατόριο του τίτλου του, δεν πραγματεύεται ένα θέμα που θέλεις να συζητήσεις όταν βρίσκεσαι στον κυκλώνα της χειρότερης οικονομικής κρίσης στην ιστορία της Ευρώπης.
«Από την άλλη πλευρά όμως», συνεχίζει ο Φλις, «το ξανασκέφτομαι και λέω «είμαι κινηματογραφιστής», άρα τα θέματα με επιλέγουν δεν τα επιλέγω εγώ. Και στην τελική το θέμα του «El Bulli» δεν είναι ένα επιτυχημένο εστιατόριο _ αυτό είναι το πρόσχημα _, αλλά η δημιουργία. Η έμπνευση. Το πώς ένας άνθρωπος κατάφερε ξεκινώντας από το μηδέν να κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή της μαγειρικής».
O άνθρωπος αυτός είναι ο ισπανός Φεράν Αντριά, ο σεφ του παγκοσμίου φήμης ισπανικού εστιατορίου, ο οποίος ανήκει στους καλύτερους· ο πιο καινοτόμος και ο πιο «τρελός» μάγειρας της μοριακής γαστρονομίας. Η ταινία (που προβλήθηκε στο Ινστιτούτο Γκέτε παρουσία του παραγωγού της) τον παρακολουθεί καθώς δημιουργεί τα εδέσματα της επόμενης σεζόν – από τα πρώτα πειράματα μέχρι και την πρεμιέρα των ολοκληρωμένων πιάτων.
«Είναι η ιστορία της επιτυχίας ενός ανθρώπου με ταλέντο, φαντασία και ευφυΐα και που είναι προετοιμασμένος να δουλέψει σκληρά για να πετύχει» συνεχίζει ο Φλις για τον Αντριά που ξεκίνησε ως ένας απλός λαντζέρης και έφτασε στην κορυφή. Η σκληρή δουλειά άλλωστε είναι ο λόγος που οδήγησε τον Αντριά να κλείσει τελικά το διάσημο εστιατόριό του. «Ο Αντριά βρίσκεται πλέον λίγο πριν από το στάδιο της υπερκόπωσης» λέει ο Φλις «και δεν μπορεί να συνεχίσει με τους ίδιους ρυθμούς. Πολλή δουλειά και λίγα εισοδήματα δεν είναι ένας καλός γάμος».
Μετά την ολοκλήρωση της ταινίας, το εστιατόριο «El Bulli» σταμάτησε τη λειτουργία του για δύο χρόνια, ενώ σύμφωνα με τις προβλέψεις του ο Φεράν Αντριά πρόκειται να επανέλθει δριμύτερος στο διάσημο εστιατόριό του το 2014.
Ο Ινγκο Φλις ξεκίνησε στον χώρο του κινηματογράφου δουλεύοντας ως ατζέντης ενός «σοσιαλιστικού» πρακτορείου σεναριογράφων και θεατρικών συγγραφέων που δημιούργησαν οι ίδιοι οι γερμανοί σεναριογράφοι, σκηνοθέτες και θεατρικοί συγγραφείς που ήθελαν να προστατεύσουν τη δουλειά τους. Ανάμεσα στα πρόσωπα που εκπροσωπούσε ήταν και ο Βιμ Βέντερς.
Δώδεκα χρόνια αργότερα, με βάση του το Μόναχο, ο Φλις αποφάσισε να αλλάξει πεδίο δράσης και μετακινήθηκε στην παραγωγή, στην οποία εργάζεται από το 2003. «Είμαι αυτοδίδακτος» λέει. «Σπούδασα Ιστορία της Τέχνης, δεν πήγα ποτέ σε σχολή κινηματογράφου και ο μόνος τρόπος για να μάθω τη δουλειά ήταν να την κάνω ο ίδιος όπως μπορώ».
Και τα κατάφερε με ντοκυμαντέρ όπως τα «Die Reproduktionskrise» και «How to Make a Book with Steidl» των Γιοργκ Αντολφ, Γκέρεον Βέτζελ, το «Mannheimer Schule» των Φρανκ Μπράιντερτ, Νίνα Βερτ και το «Die grosse Passion» του Γ. Αντολφ . Ταινίες αμιγώς γερμανικής θεματολογίας, οι οποίες μετά δυσκολίας ξεφεύγουν από τη χώρα του, κάτι που δεν ίσχυσε όμως με το «El Bulli» που βρήκε διανομή σε παραπάνω από 20 χώρες του κόσμου.
Παρά την εξέλιξή του στον χώρο του ντοκυμαντέρ πάντως, ο Φλις δείχνει απαισιόδοξος για το μέλλον. «Το δημιουργικό ντοκυμαντέρ είναι δύσκολο είδος και στη Γερμανία κινδυνεύει» λέει. «Δυστυχώς όσο η τηλεόραση αποβλακώνεται τόσο οι μεταδόσεις ντοκυμαντέρ μειώνονται και αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα».
