Είναι από τις παραστάσεις που έχουν ιστορία. Αποτέλεσε σημείο εκκίνησης της θεατρικής εταιρείας «Δόλιχος» που έστησε πριν από δώδεκα χρόνια ο Δημήτρης Τάρλοου. «Το κτήνος στο φεγγάρι» του Ρίτσαρντ Καλινόσκι ανέβηκε τότε στο «Από Μηχανής Θέατρο» και έκοψε μέσα σε πέντε μήνες δέκα τρεις χιλιάδες εισιτήρια. Ο Τάρλοου που το είχε μεταφράσει, μοιράστηκε τους ρόλους των δύο αρμένιων μαζί με την Ταμίλα Κουλίεβα και πρότεινε στον Στάθη Λιβαθινό να το σκηνοθετήσει. Στον θίασο και ο Γιάννης Κυριακίδης στον ρόλο του αφηγητή.

Η ιστορία του Αράμ και της Σέτα Τομασιάν, των δύο νεαρών Aρμενίων που μεταναστεύουν στην Αμερική, στα μέσα της δεκαετίας του ΄20, είναι από εκείνες που συγκινούν χωρίς να γίνονται μελό. Εχοντας αφήσει πίσω τις μνήμες από τη σφαγή των Αρμενίων, οι δύο ήρωες, και κυρίως ο Αράμ, ονειρεύεται να ξαναφτιάξει τον λαό του. Δεν ξέρει όμως ότι δεν αρκεί μια γυναίκα και η τεκνοποίηση για να δοθεί η λύση. Χρειάζεται πρώτα να έρθει αντιμέτωπος με το παρελθόν και τον εαυτό του. Και αυτή η δοκιμασία δεν είναι εύκολη για κανέναν.

Το 2009, θέλοντας να γιορτάσει τα δεκάχρονα του «Δόλιχου», στη μόνιμη πλέον στέγη του, το θέατρο Πορεία (στην οδό Τρικόρφων & 3ης Σεπτεμβρίου) καθώς και να αποδώσει φόρο τιμής σε ανθρώπους που τον διαμόρφωσαν και αγάπησε, ο Τάρλοου πρότεινε στο αθηναϊκό κοινό και πάλι το «Κτήνος». Χωρίς τον Κυριακίδη που ενδιαμέσως έφυγε από τη ζωή, – τον ρόλο του αφηγητή ανέλαβε ο Γιώργος Μπινιάρης, ενώ το νεαρό αγόρι του 1999 (Αλέξανδρος Ζαχαρούδης), ο Ρωμανός Μπολώτας. Μαζί επανήλθε και η επιτυχία της παράστασης, για ένα κοινό που είτε δεν ήξερε το έργο είτε ήθελε να το ξαναδεί.
Τώρα, που ήρθε η ώρα να πέσει η αυλαία, «Το Κτήνος στο φεγγάρι» αποχαιρετά τους αθηναίους με τέσσερις βραδιές στο Badminton – θα ακολουθήσουν παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη, στις αρχές του 2012. Είναι πράγματι από τα έργα εκείνα που τα αγαπήσαμε πολύ, ίσως γιατί η παράσταση του Στάθη Λιβαθινού κατάφερε να ισορροπήσει όλα τα στοιχεία του έργου, σε συνδυασμό με εξαιρετικές ερμηνείες. Μια παράσταση που έχει αφήσει τα σημάδια της…

{{{ moto }}}

Βαθειά συγκινητικό, το «Κτήνος» δανείζεται τον τίτλο του από μια άλλη ιστορία που συνέβη στην Τουρκία το 1893, πριν καν γεννηθούν οι ήρωές του. Ηταν η χρονιά που έγινε μια έκλειψη σελήνης. Τότε οι Τούρκοι των χωριών και των πόλεων βγήκαν μέσα στη νύχτα και με τα κανόνια και τα όπλα τους άρχισαν να πυροβολούν «το άγριο κτήνος» στον ουρανό που σκέπαζε το φεγγάρι. Κάποιοι άλλοι πάσχιζαν να διώξουνε το κτήνος με φωνές. Οι Αρμένιοι παρακολουθούσαν. Κι έπειτα, δυο χρόνια αργότερα, το 1895, ο Σουλτάνος κήρυξε τον πόλεμο κατά των Αρμενίων.

Και τότε οι Τούρκοι ξαναβγήκαν μέσα στη νύχτα κι άρχισαν να πυροβολούν τους γείτονές τους, τους Αρμένηδες, που με τη σειρά τους κλείστηκαν και χώθηκαν όπου βρήκαν… Λίγοι όμως κατάφεραν να διασωθούν…

Ο Καλινόσκι παίρνει αυτή την ιστορία και την προχωρά. Χρησιμοποιεί τη φωτογραφία σαν βασικό στοιχείο και μέσα από αυτήν στήνει το έργο του: Ενας γάμος γίνεται μέσω μιας φωτογραφίας κι ένα σπίτι στήνεται με στόχο να ξαναγεμίσει πρόσωπα η φωτογραφία. Θέτοντας κοινωνικά αλλά και υπαρξιακά θέματα, το «Κτήνος» μιλάει για το μίσος, τις σφαγές και μετανάστευση, αλλά πάνω από όλα για τον άνθρωπο και τον κίνδυνο που ελλοχεύει πάντα μέσα του και ενδέχεται να τον μετατρέψει σε κτήνος…