Εφυγε από τη ζωή, στα 69 του χρόνια, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Παύλος Τάσιος, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο. Η κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα, στις 15:30, και θα ταφεί στο Νεκροταφείο Γλυκών Νερών.
Παύλος Τάσιος, ένας «ακτινογράφος» της ελληνικής κοινωνίας
Ξεκίνησε από το μελόδραμα στα μέσα της δεκαετίας του 1960 («Φτωχολογιά», 1965 – «Παράνομοι πόθοι», 1966 – «Αντίζηλοι», 1968) και σιγά –σιγά μετεξελίχθηκε σε έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς «εκπροσώπους» του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου των δυο επόμενων δεκαετιών. Με ταινίες όπως το «Ναι μεν, αλλά…» (1972), το «Βαρύ πεπόνι» (1977), η «Παραγγελιά» (1980) και το «Στίγμα» (1982) ο Παύλος Τάσιος αφουγκράστηκε την ελληνική κοινωνία της εποχής μέσα από ζητήματα που άπτονταν της καθημερινότητας. Απαιτητικός και αντισυμβατικός ως σκηνοθέτης (είχε ήδη δουλέψει ως βοηθός σε παραπάνω από 50 ταινίες) ο Τάσιος, που γεννήθηκε στον Πολύγυρο το 1942 και σπούδασε κινηματογράφο στην Σχολή Σταυράκου, δεν χάιδεψε ποτέ ούτε τα θέματα αλλά ούτε και το κοινό και παρότι σταμάτησε να κάνει ταινίες νωρίς, η καριέρα του στέφθηκε με αρκετές δάφνες.
Στο «Ναι μεν, αλλά» (βραβείο σεναρίου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1972) μέσα από την έρευνα ενός δημοσιογράφου μαθαίνουμε τα αίτια που οδήγησαν έναν άντρα (Φάνης Χηνάς) στον φόνο της ερωμένης του και στη συνέχεια στην άκρη μιας πολυκατοικίας όπου απειλεί ότι θα αυτοκτονήσει. Το «Βαρύ πεπόνι» είναι το γλυκόπικρο οδοιπορικό ενός νεαρού επαρχιώτη (Μίμης Χρυσομάλλης) ο οποίος εγκαταλείπει το χωριό του και κατεβαίνει στην Αθήνα όπου δεν μπορεί να αποβάλλει την νοοτροπία του μικροϊδιοκτήτη χωριάτη. Ακόμα μια ταινία του Τάσιου που είχε «φεστιβαλική» απήχηση αποσπώντας πέντε βραβεία στο αντι- φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1977.
Η πιο γνωστή ταινία του Τάσιου παραμένει η «Παραγγελιά» και είναι τραγική ειρωνεία που μόλις πριν από λίγες μέρες, έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Κοεμτζής του οποίου την ιστορία αφηγείται το φιλμ.
Με το «Στίγμα» ο Τάσιος άγγιξε το ευαίσθητο θέμα της ευθανασίας ακτινογραφώντας τα ηθικά διλήμματα από τα οποία ένα νιόπαντρο ζευγάρι (Αντώνης Καφτεζόπουλος – Ολια Λαζαρίδου) θα περάσει μέχρι να αποφασίσει να δώσει τέλος στη ζωή του νεογέννητου παιδιού του το οποίο πάσχει από σύνδρομο Down (βραβείο ερμηνείας στη Λαζαρίδου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης).
H κινηματογραφική καριέρα του Παύλου Τάσιου έκλεισε απότομα το 1986, όταν παρουσίασε το «Νοκ Αουτ». Σε αυτήν την παράξενη ταινία, ένα ψυχόδραμα με κωμικούς τόνους, ο Τάσιος εξέταζε την προσπάθεια ενός άντρα (Κώστας Αρζόγλου) να βγάλει από το τέλμα τον απογοητευμένο από τη ζωή, ψυχικώς διαταραγμένο και με αυτοκαταστροφικές τάσεις φίλο του (Γιώργος Κιμούλης). Ακόμα μια ταινία που ξεχώρισε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης αποσπώντας τα βραβεία καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, Α΄ ανδρικού ρόλου (Κιμούλης) και Β’ ανδρικού ρόλου (Φ. Χηνάς).
Τα τελευταία χρόνια ο Π. Τάσιος προσπαθούσε να υλοποιήσει ένα σχέδιο με θέμα τη ζωή της θρυλικής Ζωζώς Νταλμάς εστιασμένο στην σχέση της με τον Τούρκο ηγέτη Κεμάλ Ατατούρκ. Αν και το σχέδιο είχε εγκριθεί από το πρόγραμμα Ορίζοντες του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, το εγχείρημα ποτέ δεν προχώρησε διότι όπως ο Τάσιος είχε πει στο «Βήμα» το 2009 ότι «για να γυριστεί μια τέτοια ταινία έτσι όπως πρέπει, χρειάζεται τεράστιο κοστολόγιο και διεθνής υποστήριξη.»
Ο Παύλος Τάσιος είχε παντρευτεί την ηθοποιό και ποιήτρια Κατερίνα Γώγου, και έχει μία κόρη τη Μυρτώ Τάσιου.
