Η τελευταία ταινία του εκκεντρικότερου εν ζωή σκηνοθέτη της υφηλίου, του Λαρς φον Τρίερ, λέγεται «Melancholia» αναφέρεται στο ενδεχόμενο της καταστροφής του κόσμου και στοχεύει σε ένα και μόνον πράγμα. Να μας δουλέψει από την κορυφή ως τα νύχια κρυμμένη πίσω από την πλερέζα μιας ανεκδιήγητης σοβαροφάνειας που κάνει τα νεύρα ρετάλια.
Ο επίπλαστος κόσμος που εδώ φτιάχνει ο Φον Τρίερ έχει την ομορφιά ενός πλαστικού λουλουδιού και η φιλοσοφία του είναι τόσο βαθιά όσο η κουφάλα ενός δέντρου. Για να δούμε.
Ενώ η γη υποτίθεται ότι κινδυνεύει από την ολική καταστροφή μετά την σύγκρουσή της με έναν πλανήτη που λέγεται _ω τι ευφυές!_ Μελαγχολία, ο Φον Τρίερ επιλέγει να μας παρουσιάσει την βραδιά ενός γαμήλιου πάρτι. Η αμερικανίδα ηθοποιός Κίρστεν Ντανστ που δείχνει να μην καταλαβαίνει τι δουλειά έχει σε αυτήν την ιστορία (την κατανοώ απολύτως) είναι η νύφη που βρίσκεται σε τέτοια σύγχυση με το γάμο της που το ίδιο βράδυ τσακώνεται με τους πάντες προτού καταλήξει στη μέση ενός τεράστιου κήπου (ενδεχομένως να είναι γήπεδο του γκολφ) κάνοντας σεξ με έναν άγνωστο.
Γενικότερα όμως το πάρτι, δηλαδή η μισή ταινία (!) είναι σκέτο ανέκδοτο. Ο ένας μισεί τον άλλο χωρίς ακριβώς να καταλαβαίνουμε για ποιον λόγο, κανένας δεν μπορεί να συνεννοηθεί με κανέναν, τίποτε από τα όσα γίνονται δεν σε αφορά και οι πάντες (πλην του Τζον Χαρτ και του Στέλαν Σκάσγκαρντ που υποδύονται αντιστοίχως τον πατέρα και τον πεθερό της νύφης) είναι ανίκανοι να μεταφέρουν στον θεατή το οποιοδήποτε συναίσθημα.
Ενώ λοιπόν ο πλανήτης μας πρόκειται να καταστραφεί, εμείς παρακολουθούμε την πιο βαρετή (και κακοφωτισμένη) σαπουνόπερα του κόσμου προτού μεταφερθούμε στο δεύτερο μέρος όπου κυριαρχεί η εκνευριστική φιγούρα της Σαρλότ Γκενσμπούργκ που παίζει την αδελφή της Ντανστ, μυξοκλαίει όλη την ώρα και είναι παντρεμένη με έναν τρελό επιστήμονα, τον Κίφερ Σάδερλαντ που με το τηλεσκόπιο παραμάσχαλα προσπαθεί να την διαβεβαιώσει ότι η γη δεν κινδυνεύει.
Μιλάμε δηλαδή για την αποθέωση της γελοιότητας, κορύφωση της οποίας ένα ανεκδιήγητο α- μπε- μπα- μπλομ -του –κι- θε μπλομ: Θα καταστραφεί η γη ή μπας και την γλυτώσει; Ούτε τον παπά να παίζανε.
Αν κάτι σου προκαλεί όχι μελαγχολία αλλά απόλυτη κατάθλιψη σε αυτήν την ταινία, αυτό δεν είναι τόσο το θέμα της αλλά η ανυπαρξία του σεναρίου, οι άψυχες ερμηνείες, το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε μια σκηνή που πραγματικά να πείθει και η εγωπάθεια του Φον Τρίερ που ενώ προφανώς έχει κάτι στο μυαλό του δεν θέλει να το μοιραστεί με τον θεατή.
Με τον «Αντίχριστο» ο δανός δημιουργός παρατράβηξε το σχοινί αλλά είχε τουλάχιστον την ικανότητα να σε καθηλώσει με την βάρβαρη ιστορία του. Εδώ, δεν την έχει, διότι απλούστατα δεν έχει ταινία. Εχει μια ιδέα, έχει ένα καλό καστ με ονόματα, έχει ένα εμπνευσμένο σκηνικό χώρο αλλά ταινία δεν έχει. Οι όποιες ανησυχίες του για την καταστροφή του κόσμου είναι ένα κολάζ από κακοφωτισμένες ανοησίες, που δεν σου επιτρέπουν καν να γελάσεις.
Βαθμολογία: 1
Αίθουσες: ΦΙΛΟΘΕΗ – ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ
Τα αντίθετα έλκονται
Η «Μια ημέρα» που δηλώνει ο τίτλος της δεύτερης ταινίας που γύρισε η δανέζα Λόνε Σέφρινγκ στο Λονδίνο (μετά τη «Μια κάποια εκπαίδευση») αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη ημέρα, την 15η Ιουλίου, της οποίας τα δρώμενα παρακολουθούμε κατά την διάρκεια περίπου μια εικοσαετίας.
Το φιλμ που στηρίζεται στο μπεστ σέλερ του Ντέιβιντ Νίκολς παρακολουθεί την εξέλιξη δυο ανθρώπων καθ’ όλο αυτό το διάστημα, με φόντο δραματουργίες διάφορα σημεία της Ευρώπης, την ίδια πάντα ημέρα. Το φλερτ της γνωριμίας στο κολέγιο, η ωρίμανση, το ερωτικό παιχνίδι, οι αντιζηλίες, οι συγκρούσεις και οι μεγάλες αλλαγές που θα ζήσουν και τα δυο πρόσωπα φτιάχνουν ένα πολύ ευχάριστο ημερολόγιο που σε κρατά μέχρι το τέλος σε αγωνία για το που και το πώς τελικά θα καταλήξει. Θυμίζει κάπως την λογική του «Όταν ο Χάρι γνώρισε την Σάλι» χωρίς όμως πολλά αστεία και σίγουρα όχι τόσο ανάλαφρο.
Η επιτυχία της Σέφρινγκ είναι ότι «κτίζει» με υπομονή τους δυο ήρωες της ιστορίας δίνοντας μια πειστική εικόνα της εκάστοτε εποχής (αν και κάποιες ημέρες περνούν στο άψε σβήσε σε σχέση με κάποιες άλλες). Στην μια πλευρά η Εμα (Αν Χάθαγουεϊ), ευχάριστη, γλυκιά, δυναμική,γεμάτη ζωή αλλά και άτυχη στα προσωπικά της. Στην άλλη πλευρά ο Ντέξτερ (Τζιμ Στέρτζες), ένα παιδί με καλή ψυχή αλλά υπερβολικά ματαιόδοξος, αυτοκαταστροφικός και εντελώς επιφανειακός. Η χημεία των δυο ηθοποιών λειτουργεί αποτελεσματικά στην οθόνη και ειδικά η Χάθαγουεϊ, για πρώτη φορά βγάζει μια γνήσια ρομαντική περσόνα χωρίς τα σιρόπια και τα χάχανα με τα οποία συνήθως στολίζει τις ηρωίδες της.
Βαθμολογία: 3
Αίθουσες: ΑΡΤΕΜΙΣ ΠΑΠΑΓΟΥ – ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ – ΧΛΟΗ ΚΗΦΙΣΙΑ – ΣΙΝΕ ΨΥΧΙΚΟ – ΦΛΟΙΣΒΟΣ – ΦΙΛΙΠ – ΕΛΛΗΝΙΣ – ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ – ΟΡΦΕΥΣ ΣΑΡΩΝΙΔΑ – ODEON ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE METRO MALL ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – VILLAGE COSMOS
Ρουμάνικη έκπληξη
Για την ανεπανάληπτη έξαρση του σύγχρονου ρουμανικού κινηματογράφου ύστερα από το περίφημο «4 μήνες, τρεις εβδομάδες και δυο ημέρες» (2007) του Κρίστιαν Μουντζίου έχουμε αναφερθεί συχνά στο παρελθόν. Στο κύμα αυτών των ταινιών προστίθεται το «Στις παρυφές» («Peripheric») του Μπόγκτάν Γκεόργκε Απέτρι που έχει διακριθεί σε πολλά φεστιβάλ ανάμεσα στα οποία και της Θεσσαλονίκης όπου απέσπασε τον Χρυσό Αλέξανδρο αλλά και το βραβείο γυναικείας ερμηνείας για την εκπληκτική δουλειά της Ανα Ολάρου.
Η Ουλάρου υποδύεται την Ματίλντα ένα αγοροκόριτσο που εκτίει ποινή φυλάκισης πέντε ετών και παίρνει μια ημέρα άδεια με αφορμή την κηδεία της ημέρας της. Το συγκεκριμένο 24ωρο (που είναι δραματουργικός ιστός της ταινίας) θα αποδειχθεί το πιο κρίσιμο της ζωής της. Κατά την διάρκειά του θα πρέπει να ξεπεράσει τα όριά της και να προσπαθήσει να βάλει σε τάξη όλες τις εκκρεμότητες που την ζώνουν, στοχεύοντας στο μακρινό όραμα της ελευθερίας.
Ο Απέτρι κινηματογραφεί λιτά και επί της ουσίας. Δεν υπάρχουν περιττές σκηνές, το φιλμ δεν γίνεται ποτέ μελόδραμα και ένα προτέρημά του είναι ότι η Ματίλντα δεν αγιοποιείται.
Βαθμολογία: 3
Αίθουσες: ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΤΡΙΑΝΟΝ
Προβάλλονται επίσης
«Βλέπω τον θάνατό σου 5»
(«Final destination 5»)
Ο μύθος της περιπέτειας τρόμου και φαντασίας που γεννήθηκε το 2000 με την πρώτη ταινία «Βλέπω τον θάνατό σου», συνεχίζεται ακάθεκτος με μια πέμπτη στην οποία ο Θάνατος ξαναχτυπά, αυτή την φορά κατά την διάρκεια μιας εκδρομής. Οσοι από τους επιβάτες του λεωφορείου την γλίτωσαν κατά την διάρκεια της κατάρρευσης μιας γέφυρας, θα πρέπει να βάλουν τα δυνατά τους για να «ντριμπλάρουν» τον Χάροντα που παραμονεύει να τους πάρει για πάντα μαζί του. Παίζουν οι Νίκολας Ντ’ Αγκόστο, Εμμα Μπελ, Μάιλς Φίσερ και σκηνοθετεί κάποιος Στίβεν Κουέιλ. Η ταινία γυρίστηκε τρισδιάστατη αλλά προβάλλεται και δισδιάστατη.
Βαθμολογία: _
Αίθουσες: ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS – ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ – VILLAGE MALL – VILLAGE PΕΝΤΗ – VILLAGE COOL – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – VILLAGE ΑΓ.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΑΧΑΡΝΩΝ – STER ΙΛΙΟΝ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ VILLAGE COSMOS – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – STER CITY GATE
«Στρουμφάκια»
(«Smurfs»)
Παιδική ταινία αμερικανικής παραγωγής 2011 σε σκηνοθεσία Ράτζα Γκοσνέλ που μετέφερε στον κινηματογράφο τα πασίγνωστα καρτούν της τηλεόρασης, αναμειγνύοντας το κινούμενο σχέδιο με ζωντανούς ηθοποιούς. Τα Στρουμφάκια του Πιέρ Καλιφόρ (ή Πεγιό όπως ήταν το ψευδώνυμό του) έκαναν την παρθενική εμφάνισή τους το φθινόπωρο του 1958 στο περιοδικό «Le Journal de Spirou». Αν και στην αρχή είχαν δευτεραγωνιστικό ρόλο, αυτονομήθηκαν και το 1981 έγιναν παγκόσμιο φαινόμενο της ποπ κουλτούρας με την βοήθεια της εταιρείας κινουμένων σχεδίων Hanna Barbera που αγόρασε τα δικαιώματα των στρουμφ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην ταινία που γυρίστηκε τρισδιάστατη αλλά προβάλλεται και δισδιάστατη ακούγονται οι φωνές των Χανκ Αζάρια, Τζόναθαν Γουίντερς κ.α.
Βαθμολογία: _
Αίθουσες: ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΑΝΟΙΞΙΣ ΧΑΙΔΑΡΙ – ΑΛΣΟΣ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ – ΑΡΚΑΔΙΑ ΠΑΓΚΡΑΤΙ – ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ ΑΓ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΕΤΟΥΑΛ – ΑΡΤΕΜΙΣ ΠΑΠΑΓΟΥ – VILLAGE COOL TYMVOS – ΣΙΝΕ ΓΑΛΑΤΣΙ – ΣΙΝΕ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ – ODEON ΚΟSMOPOLIS MAΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – VILLAGE RENTH – VILLAGE MALL – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE AΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ – STER IΛION – STER AXAΡNΩN – ΦΟΙΒΟΣ – ΣΕΛΗΝΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑ – ΣΙΣΣΥ Ν.ΜΑΚΡΗ – ΡΑΦΗΝΑ – ΑΛΙΚΗ ΔΡΟΣΙΑ – ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΗΝΗ – ΑΙΓΛΗ ΣΑΡΩΝΙΔΑ – ΑΛΕΞ ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ – ODEON MAΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – ΩΡΩΠΟΣ – ΑΜΙΚΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – ΟΣΚΑΡ – ΦΛΟΙΣΒΟΣ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΝΑΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ – ΕΛΛΗΝΙΣ – STER CENTURY – STER CITY GATE – VILLAGE COSMOS – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ
Δείτε θέμα για την ταινία
«Οι νύφες του Hindu Kush»
Ντοκιμαντέρ ελληνικής παραγωγής 2010 σε σκηνοθεσία Αννέτας Παπαθανασίου. Η ταινία αναφέρεται στις δυνατές και ελεύθερες γυναίκες της αρχαίας φυλής των Καλάσα που ζουν στις κοιλάδες του Ινδικού Καύκασου στο Πακιστάν, οι οποίες αντιστέκονται και προσπαθούν να διατηρήσουν τον ιδιαίτερο πολιτισμό τους, μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Πρόκειται για τις 4.000 Καλάσα, αρχέγονης φυλής που πιστεύει σε νύμφες, θεούς και ξωτικά, η οποία έχει καταφέρει να επιβιώσει και να διατηρήσει την παράδοσή της ανάμεσα σε 165 εκατομμύρια μουσουλμάνους.
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: ΔΑΝΑΟΣ 2
Δείτε θέμα για την ταινία
EΠΑΝΕΚΔΟΣΗ
«Ξαναπαντρεύομαι την γυναίκα μου»
(«His girl Friday»)
Κωμωδία αμερικανικής παραγωγής 1940 σε σκηνοθεσία Χάουαρντ Χοκς, με τους Κάρι Γκραντ, Ρόζαλιντ Ράσελ, Ραλφ Μπέλαμι.
Η καλύτερη κινηματογραφική βερσιόν του πολυκινηματογραφημένου θεατρικού έργου «Η πρώτη σελίδα» των Μπεν Χεκτ, Τσαρλς Μακάρθουρ, αναφέρεται στη σχέση του διευθυντή μιας εφημερίδας και της πρώην γυναίκας του που είναι και η σταρ ρεπόρτερ του. Η απόφασή της να εγκαταλείψει το επάγγελμα για να αναζητήσει μια νέα ζωή θα τον αναγκάσει να κάνει τα αδύνατα – δυνατά για να την μεταπείσει. Ανάλαφρη αλλά πανέξυπνη ταινία, με στακάτους διαλόγους, χαλαρές ερμηνείες από τους Γκραντ και Ράσελ και απανωτές ανατροπές που δεν σε αφήνουν ποτέ σε ησυχία. Θυμίζω ότι με το ίδιο θέμα ασχολήθηκε και ο Μπίλι Γουάιλντερ στην «Πρώτη σελίδα» του 1975 όπου διευθυντής ήταν ο Γουόλτερ Ματάου και ρεπόρτερ ο Τζακ Λέμον.
Bαθμολογία: 4
Αίθουσες: ΖΕΦΥΡΟΣ
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _ :χωρίς άποψη
