Η απειλή της εισβολής του Ναπολέοντα στην τσαρική Ρωσία αναγκάζει τον Μπορίς Γκρούσενκο (Γούντι Αλεν) να καταταγεί στον στρατό και να συμβάλει στη σωτηρία της χώρας του- παρ΄ ότι δειλός… Μάλιστα καταφέρνει να αιχμαλωτίσει μια ομάδα αξιωματικών του εχθρού αλλά ο γαλλικός στρατός είναι πολύ ισχυρός και σύντομα ο Ναπολέων φτάνει στη Μόσχα. Ο Μπορίς μαζί με τη Σόνια (Νταϊάν Κίτον), την αγαπημένη του, καταστρώνουν σχέδιο δολοφονίας του Ναπολέοντα αλλά κάποιος άλλος τους προλαβαίνει. Δυστυχώς για τον Μπορίς θα βρεθεί ο ίδιος στον τόπο του εγκλήματος, θα συλληφθεί και θα καταδικαστεί σε θάνατο. Στη φυλακή όμως ο άθεος Μπορίς θα «μεταμορφωθεί» σε βαθιά θρησκευόμενο άτομο και θα δεχθεί την επίσκεψη ενός αγγέλου που υπόσχεται να τον σώσει από το εκτελεστικό απόσπασμα…
«Ηταν η εποχή που ήθελα τον ήρωά μου να μιλάει συνεχώς με ευφυολογήματα, όπως ο Γκράουτσο Μαρξ και ο Μπομπ Χόουπ» αναφέρει για τον «Ειρηνοποιό» ο Γούντι Αλεν στο βιβλίο του σουηδού δημοσιογράφου Στιγκ Μπέρμαν «Ο Γούντι Αλεν για τον Γούντι Αλεν» (Εκδόσεις Μεταίχμιο). «Οπότε η συρραφή έξυπνων αστείων επικρατούσε του νορμάλ διαλόγου… Είχα μπει στα χωράφια του Ινγκμαρ Μπέργκμαν και του Σεργκέι Αϊζενστάιν. Ηξερα ότι θα διασκεδάσω πολύ μέσα στο φιλοσοφικό σύμπαν. Ηταν μια σχεδόν λογοτεχνική παρωδία».
Στον «Ειρηνοποιό» που βρίσκει τον Αλεν στο απόγειο της αμιγώς κωμικής περιόδου της καριέρας του, ο δημιουργός σχολιάζει με σαρκασμό όχι μόνον το «Πόλεμος και Ειρήνη» του Λέοντος
Τολστόι αλλά και άλλα μεγάλα έργα της ρωσικής λογοτεχνικής παράδοσης, όπως το «Εγκλημα και τιμωρία» του Φιοντόρ Ντοστογέφσκι και το «Πατέρες και γιοι» του Ιβάν Τουργκένιεφ φιλοσοφεί περί έρωτος, σεξ και θανάτου και ναι, κλείνει εύστοχα το μάτι στον αγαπημένο του Ινγκμαρ Μπέργκμαν (η σκηνή με τον Χάροντα παραπέμπει ευθέως στον «Εβδομη σφραγίδα»). Ποτισμένη με διάφορα σουρεαλιστικά στοιχεία, η ταινία του εξακολουθεί να προκαλεί γέλιο.
