Μεγάλη έκθεση με έργα του Ζουάν Μιρό θα παρουσιάσει το Τελλόγλειο Ιδρυμα της Θεσσαλονίκης από τις 5 Σεπτεμβρίου. Τιτλοφορείται «Ο Μιρό της Μαγιόρκα»- μια αναφορά στον τόπο όπου εργάστηκε ο Μιρό, γι΄ αυτό άλλωστε θα στηθεί και ένα πιστό αντίγραφο του εργαστηρίου του στον αύλειο χώρο του ιδρύματος. Στην έκθεση θα φιλοξενηθούν περισσότερα από 400 έργα ζωγραφικής, γλυπτικής και χαρακτικής, καθώς και σχέδια, κυρίως από την περίοδο την οποία ο καλλιτέχνης πέρασε στο νησί. Επιμελητές της έκθεσης είναι η Ισπανίδα Μαρία Λουίζα Λαξ από το Ιδρυμα Μιρό της Μαγιόρκας και ο Μάριος Ελευθεριάδης.
Ο Μιρό γεννήθηκε στη Βαρκελώνη το 1893. Οι πρώτες προσπάθειές του να ακολουθήσει καλλιτεχνική σταδιοδρομία απέτυχαν και τον γέμισαν πίκρα. Ο πατέρας του, ωρολογοποιός και χρυσοχόος το επάγγελμα, δεν άφησε τον γιο του να εγγραφεί σε σχολή τέχνης. Αντίθετα, ανάγκασε τον νεαρό Ζουάν να τελειώσει το γυμνάσιο, πράγμα που ο Ζουάν δεν κατόρθωσε να κάνει. Στη συνέχεια ο Μιρό εργάστηκε για δύο χρόνια κλητήρας σε γραφείο, ώσπου έπαθε νευρικό κλονισμό. Τελικά οι γονείς του τού επέτρεψαν να εγγραφεί σε μια σχολή τέχνης στη Βαρκελώνη.
Πρώτος δάσκαλος του Μιρό ήταν ο Φρανσίσκο Γκαλί, ο οποίος τον εισήγαγε στη μοντέρνα τέχνη και του έδειξε τα κτίρια του Αντόνι Γκαουντί. Αντίθετα με τους φωβιστές και τους κυβιστές που προσπαθούσαν να αντιπαρέλθουν την ακαδημαϊκή παράδοση με ένα εσκεμμένο, περιγεγραμμένο όραμα, ο Μιρό κατείχε ένα τέτοιο όραμα από φυσικού του. Επιθυμούσε να εγκαταστήσει ένα μέσο «μεταφορικής» έκφρασης, να εφεύρει σύμβολα που θα αντιστοιχούσαν σε αντιλήψεις για τη φύση. Οραματίστηκε μια τέχνη υπερβατική, ποιητική, μια απεικόνιση της φύσης με τον τρόπο ενός πρωτόγονου ή ενός παιδιού, που θα διέθετε εν τούτοις την ευφυΐα ενός ενηλίκου του 20ού αιώνα.
Ο Μιρό γεύτηκε την παγκόσμια διασημότητα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εξέθεσε τους πίνακες, τα σχέδια και τα γλυπτά του σε πάμπολλες χώρες.
Το 1950 φιλοτέχνησε μια τοιχογραφία για το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και το 1958 τον πασίγνωστο κεραμικό τοίχο στο κτίριο της UΝΕSCΟ στο Παρίσι, για τον οποίο τού απονεμήθηκε το Μεγάλο Διεθνές Βραβείο του Ιδρύματος Solomon R. Guggenheim. Το 1962 η πόλη των Παρισίων τίμησε τον Μιρό με μεγάλη αναδρομική έκθεση στο Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Και το 1980 η Ισπανία τού απένειμε το Χρυσό Μετάλλιο Καλών Τεχνών και έδωσε το όνομά του σε μια πλατεία της Μαδρίτης.
Παρ΄ όλη τη διασημότητά του ο Μιρό παρέμεινε εσωστρεφής και εργατικός. Ως τον θάνατό του, το 1983, απλοποίησε ακόμη περισσότερο τη γραφή του, ως το σημείο που μερικές τελείες και μία γραμμή σε γαλάζιο φόντο ήταν αρκετές. Τα πρώιμα έργα του προοιωνίζονταν τη λιτότητα που χαρακτηρίζει τα όψιμα: ο Μιρό είναι ένας καλλιτέχνης που εμφανίζει τεράστια συνέπεια στο έργο του, το οποίο σε όλες του τις φάσεις αντανακλά το ιδιότυπο όραμα του ενδοσκοπικού Καταλανού.
Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα της Ισπανικής Πρεσβείας στην Αθήνα και θα παραμείνει στη Θεσσαλονίκη ως τις 5 Φεβρουαρίου 2010, καθώς μετά θα μεταφερθεί στην Αθήνα. Ταυτόχρονα, από την 1η Σεπτεμβρίου, μια φωτογραφική περιήγηση στο εργαστήρι του Μιρό φιλοξενεί το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Η έκθεση παρουσιάζει το έργο τριών φωτογράφων, του Ζαν Μαρί ντελ Μοράλ (1/9-30/11), του Καταλά Ρόκα (1/12-28/2) και του Χοακίν Γκόμις (1/3-31/5), οι οποίοι απαθανάτισαν με τον φακό τους τον χώρο εργασίας του καλλιτέχνη.
