Μια ιδιαίτερη βραδιά για την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου ήταν η χθεσινή στην ιταλική πόλη Μπολόνια. Σε συνεργασία με την Ταινιοθήκη της πόλης, η ελληνική Ταινιοθήκη παρουσίασε την κλασική ελληνική ταινία του Ορέστη Λάσκου «Δάφνις και Χλόη» στο πλαίσιο του φεστιβάλ Ιl Cinema Ritrovato που διοργανώνεται κάθε Ιούλιο συγκεντρώνοντας επαγγελματίες από τον χώρο των κινηματογραφικών αρχείων αλλά και το ευρύτερο πεδίο της αποκατάστασης και ψηφιοποίησης ταινιών. Η προβολή έγινε συνοδεία ζωντανής μουσικής του Μάρκο Νταλπάνε, ενώ την ταινία προλόγισε η Μαρία Κομνηνού της ελληνικής Ταινιοθήκης.
Το «Δάφνις και Χλόη»υπήρξε η πρώτη επίσημη ελληνική ταινία που παρουσίασε σκηνές γυμνού, γι΄ αυτό και τότε (1931) είχε χαρακτηριστεί πορνογράφημα. Προβλήθηκε όμως με επιτυχία σε πολλές χώρες, ενώ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κυκλοφόρησε και μια ολιμούσα εκδοχή της. Καθ΄ ότι ο ίδιος ποιητής ειδυλλίων, ο Λάσκος στήριξε το σενάριο της ταινίας στο βουκολικό ειδύλλιο του Λόγγου με τον ίδιο τίτλο, σε μετάφραση Ηλία Βουτιερίδη. Ο Δάφνις και η Χλόη, τα δύο παιδιά που βρέθηκαν εγκαταλειμμένα στη Λέσβο και περνώντας από το κατώφλι της εφηβείας έγιναν εραστές, η ακαθόριστη παραμυθένια εποχή και το γυμνό με φόντο τη λίμνη της Βουλιαγμένης ήταν στοιχεία αρκετά ώστε η ταινία να σημειώσει τεράστια εισπρακτική επιτυχία στην εποχή της. Σήμερα έχει κατακτήσει μια θέση ανάμεσα στις πιο ονομαστές του προπολεμικού ελληνικού κινηματογράφου, μαζί με την «Γκόλφω» και την «Αστέρω».
Ωστόσο, με την πάροδο των χρόνων η αρχική κόπια και το αρνητικό της χάθηκαν. Υστερα από έρευνες χρόνων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, το Τμήμα Αποκατάστασης της Ταινιοθήκης της Ελλάδας κατόρθωσε να αποκαταστήσει την ταινία στην πρώτη μορφή της μοντάροντας τα κομμάτια που είχε στη διάθεσή της μαζί με όλα όσα είχε βρει. Το βασικό πρόβλημα είχε να κάνει με το γεγονός ότι τα διαθέσιμα κομμάτια ήταν ομιλούντα, ενώ η αυθεντική ταινία βωβή. Οι εργασίες αποκατάστασης ολοκληρώθηκαν το 1992 με την επίβλεψη και τη συνεργασία του ίδιου του Ορέστη Λάσκου, ο οποίος θυμήθηκε καρέ καρέ την ταινία, ανασυνθέτοντας τους αυθεντικούς μεσότιτλους και αντικαθιστώντας τα ηχητικά μέρη με ομιλία.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι για λόγους «ποιητικούς» ο Λάσκος μετέτρεψε το ονοματεπώνυμο του πρωταγωνιστή του από Εντισον Βήχο σε Απόλλωνα Μαρσύα. Η ελληνοαμερικανίδα χορεύτρια Λουκία Ματλή ήταν η κοπέλα. Τριάντα πέντε χρόνια αργότερα, η Μίκα Ζαχαροπούλου έκανε ένα εκσυγχρονισμένο ριμέικ της ταινίας του Λάσκου τοποθετώντας την ιστορία στο Παρίσι, με δύο νέους να συναντώνται ξανά, χρόνια μετά τη γνωριμία τους στην ελληνική ύπαιθρο.
