Κυνικός δισεκατομμυριούχος, εφευρέτης και κατασκευαστής πρωτοποριακών όπλων επισκέπτεται χώρα της Μέσης Ανατολής και αφού γεύεται τις συνέπειες των προϊόντων του με ένα θραύσμα στο στήθος αποκτά υπερφυσικές δυνατότητες. Μετατρέπεται ο ίδιος σε τέλειο πετούμενο όπλο και αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τις ικανότητές του εναντίον του εμπορίου όπλων και γενικότερα της αδικίας των καταπιεσμένων.
Μετά τον «Spiderman», τους «Χ Μen», τον «Ηulk», τους «Fantastic Four» και τόσους ακόμη υπερήρωες των κόμικς της εταιρείας Μarvel, ο «Ιron Μan» βρήκε και αυτός τον δρόμο για την κινηματογραφική «επέκτασή» του. Η ταινία του Τζον Φαβρό ακολουθεί με ασφάλεια τη συνταγή του είδους. Εμφαση στα οπτικά εφέ, heavy metal στη διαπασών και αρκετές δόσεις αφέλειας σε ό,τι αφορά το βλέμμα των σεναριογράφων πάνω στη συμμετοχή των Αμερικανών στον πόλεμο με μια χώρα της Μέσης Ανατολής η οποία δεν κατονομάζεται. Αν κάτι εδώ κάνει τη διαφορά, είναι ότι σε αντίθεση, π.χ., με τον «Spiderman» ή τον «Ηulk», ο «Ιron Μan» την περισσότερη ώρα δεν βρίσκεται κρυμμένος πίσω από την ατσαλένια μάσκα του.
Αντιθέτως το πρόσωπο του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ βρίσκεται συνεχώς στην οθόνη και ο «αναγεννημένος» πολύ καλός ηθοποιός πλάθει έναν ανορθόδοξο σούπερ ήρωα πλέιμποϊ, με πολλές νότες αυτοσαρκαστικού χιούμορ. Κρίμα που δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τον αγαπημένο Τζεφ Μπρίτζες, ο οποίος με το κρανίο γλόμπο και το μούσι θυμίζει καρικατούρα του Κώστα Γκουσγκούνη με γενειάδα, ή την Γκουίνεθ Πάλτροου που άθελά της αποτελεί απλώς μέρος του ντεκόρ. «Τhis is Εngland» του Σον Μέντοουζ
Μια «επιστροφή» στο Νότιγχαμ των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του ΄80 και συνάμα μια αναδρομή στο φαινόμενο των σκίνχεντ, μέλος των οποίων υπήρξε και ο σκηνοθέτης Σον Μέντροουζ. Κεντρικό πρόσωπο ένας 12χρονος ( Τόμας Τέργκουζ, φωτογραφία), ο οποίος έχοντας χάσει τον πατέρα του στον πόλεμο των Φόκλαντ περιθωριοποιείται αναζητώντας διέξοδο μέσα από την αντίδραση και τον ρατσισμό των σκίνχεντ. Το ταξίδι του είναι ειπωμένο με την ακρίβεια του ανθρώπου που γνωρίζει απ΄ έξω και ανακατωτά το θέμα, το περιβάλλον μα και τη μουσική που άκουγαν οι σκίνχεντ. Απέσπασε το ΒΑFΤΑ καλύτερης βρετανικής παραγωγής 2007. «Κasaba» του Νούρι Μπίλγκε Τσεϊλάν
Γυρισμένη το 1997, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του τούρκου σκηνοθέτη των «Κλιμάτων αγάπης» είναι ένα ασπρόμαυρο ποίημα, χωρισμένο σε τέσσερα μέρη (το καθένα αντιστοιχεί σε μια εποχή του χρόνου). Ηρωες τα μέλη μιας οικογένειας. Ενα δημοτικό σχολείο, μια εκδρομή στην εξοχή (ανάμεσά τους ο Εμίν Τοπράκ – φωτογραφία), με συζήτηση των «μεγάλων» στο χωράφι και το ίδιο το σπίτι της οικογένειας αποτελούν το φόντο των τεσσάρων τμημάτων της ιστορίας, η οποία είναι ιδωμένη εξ ολοκλήρου μέσα από το παιδικό βλέμμα. Ταινία που ξεχωρίζει για την εικαστική ομορφιά της, τη γαλήνια ατμόσφαιρα των νατουραλιστικών κάδρων, τη σημασία στη λεπτομέρεια. «Μυστικά και ψέματα στο σπίτι της Αλίκης» («Casa de Αlice») του Τσίκο Τεξέιρα
Στιγμές καθημερινότητας από τη ζωή μιας οικογένειας στη σύγχρονη Βραζιλία. Μέλη της μια πρώην όμορφη αλλά κουρασμένη μητέρα ( Κάρλα Ρίμπας, φωτογραφία), ο ταξιτζής σύζυγος με τις εξωσυζυγικές σχέσεις, τρεις γιοι και μια γιαγιά που προσπαθεί να διατηρήσει την τάξη σε ένα σπίτι στα πρόθυρα της διάλυσης. Απομάκρυνση, αποξένωση, κούραση, ξεσπάσματα οργής, ατμόσφαιρα διαρκώς ηλεκτρισμένη, σιωπηλός πόνος. Καθαρή ματιά πάνω σε πρόσωπα και καταστάσεις, ρεαλιστικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς (κυρίως από την Μπέρτα Ζερμέλ / γιαγιά), μια υποδειγματική σκηνοθετική πρωτιά στη μυθοπλασία από έναν πρώην ντοκυμαντερίστα.
