Ενας τεχνικός ηλεκτρονικών υπολογιστών καλείται να επισκευάσει ένα πολυσύνθετο κομπιούτερ σε πολυεθνική εταιρεία, το οποίο αξίζει περισσότερα από 12 εκατομμύρια ευρώ.
Κάθεται μπροστά στην οθόνη, πατάει ένα – δυο πλήκτρα, κουνάει το κεφάλι του, μουρμουράει κάτι και σβήνει τον υπολογιστή.
Στη συνέχεια, με ένα πολύ μικρό κατσαβίδι γυρνάει κατά μιάμιση στροφή μία μικροσκοπική βίδα.
Υστερα ανοίγει τον υπολογιστή και διαπιστώνει ότι λειτουργεί τέλεια.
Ο πρόεδρος της εταιρείας, ικανοποιημένος απόλυτα, προσφέρεται να πληρώσει τον τεχνικό άμεσα.
– Πόσα χρωστάω;
– 1.000 ευρώ
– 1.000; Τόσα λεφτά για λίγα λεπτά δουλειάς; 1.000 ευρώ για να στρίψετε μια βίδα; Καταλαβαίνω ότι πρόκειται για υπολογιστή 12.000.000, αλλά 1.000 ευρώ μού φαίνονται υπερβολικά. Γι’ αυτό θα πληρώσω μόνο όταν μου στείλετε αναλυτικό λογαριασμό που να δικαιολογεί τέτοια χρέωση.
Ο τεχνικός συμφωνεί και φεύγει.
Την επόμενη μέρα το πρωί στέλνει το τιμολόγιο, ο πρόεδρος το διαβάζει προσεκτικά και το εξοφλεί αμέσως, χωρίς διαμαρτυρίες.
Το τιμολόγιο γράφει:
«Παροχές υπηρεσιών:
Στρίψιμο βίδας, 1 ευρώ.
Γνώση του ποια βίδα ήθελε στρίψιμο, 999 ευρώ»
