ελληνική ποίηση

Ο χαλκέντερος Τίτος Πατρίκιος παρουσίασε την τελευταία ποιητική συλλογή του με τίτλο Σε βρίσκει η ποίηση (εκδ. Κίχλη). Σε εννέα μέρη αλληλένδετα μεταξύ τους ο Τίτος Πατρίκιος αναλύει την ποιητική αισθητική του. Παράλληλα όμως το βιβλίο αυτό είναι και μια αυτοβιογραφία, όπου ο ποιητής αναπτύσσει έναν διάλογο ποίησης και ζωής. Οι έλξεις και οι απώσεις που συντελούνται ανάμεσα στο βίωμα και στην ποιητική δημιουργία, οι αποφάσεις, οι οπισθοδρομήσεις και οι αλλαγές συνιστούν την πρώτη ύλη της ποιητικής δημιουργίας. Μικρό δείγμα: «Η ποίηση έρχεται να σε βρει με ποδήλατο, με μηχανάκι, με αυτοκίνητο/ Αλλοτε έρχεται σαν αμαζόνα με το σπαθί υψωμένο/ Αλλοτε σε ακολουθεί από το σουπερμάρκετ σαν κουρελού ζητιάνα/ Σου ψιθυρίζει μυστικά που πρέπει εσύ να εξιχνιάσεις/ Σου φωτίζει πράγματα που μέναν σκοτεινά ως τότε».

Ο Χριστόφορος Λιοντάκης στη συλλογή του Εικόνες που επιμένουν (εκδ. Γαβριηλίδης) παρουσιάζει τρεις παλιές συλλογές του σε αναθεωρημένη έκδοση (Το τέλος του τοπίου – 1973, Μετάθεση – 1976, Υπόγειο γκαράζ – 1978). Πρόκειται για μια κίνηση του ποιητή να βρει τις εικόνες της αθωότητας, αυτές που τον ενέπνευσαν να γράψει. Ο αναγνώστης θα προσλάβει αυτή την αίσθηση και θα χαρεί τα ποιήματα αυτά. Δείγμα: «Πλατεία γεμάτη θαύματα. Πλατεία γεμάτη προφυλακτικά».

Ο Μιχάλης Γκανάς στη συλλογή του Αψινθος (εκδ. Μελάνι) επικοινωνεί με τα αγαπημένα του θέματα, τα Γιάννενα, τη φύση, την παράδοση, τις μεγάλες απώλειες που βασανίζουν τη ζωή μας. Δείγμα: «Κι όμως στις όχθες των χειλιών σου/ ακόμα αχνίζει ο ξεραμένος χείμαρρος/ Να ‘ναι σημάδι ότι θα ξαναμιλήσεις;».

Ο Νίκος Σκούτας στη συλλογή του Σολίστ (εκδ. Κέδρος) μέσα από σύντομα ποιήματα αναδεικνύει τις σημερινές δυσκολίες μια περικυκλωμένης από προβλήματα ζωής αναδεικνύοντας την αξία των καθημερινών πραγμάτων. Δείγμα: «Μέτρησα τα ποιήματα στις τσέπες μου/ δεν έφταναν να πληρώσω / Περίμενε ένα λεπτό / να χαλάσω τη ζωή μου είπα».