Πραξικόπημα στην Αθήνα

Σε 2.400 σελίδες το Πρωτόκολλο Περσέας προβλέπει με κάθε λεπτομέρεια την ανάληψη της εξουσίας στην Αθήνα ύστερα από μια θεαματική τρομοκρατική επίθεση στη Μητρόπολη, τον Δεκαπενταύγουστο του 2012 ή το πολύ του 2013. Οι συνωμότες, υπό τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Δημήτριο Δουκάκη, έχουν προνοήσει τα πάντα, από το ποια νευραλγικά κτίρια πρέπει να τεθούν υπό έλεγχο και σε ποιο δωμάτιο του Προεδρικού Μεγάρου θα κρατείται ο ανώτατος άρχων ως το πώς θα εφοδιάζονται κανονικά με φρέσκα λαχανικά οι ναυτικές βάσεις.

Οι πραξικοπηματίες κινούνται με άκρα προσοχή, όπως και οι κολονέλοι το 1967, βάσει του «Σχεδίου Προμηθέας». Η Ελλάδα έχει περιέλθει σε πλήρη ακυβερνησία, η χώρα διατηρείται στη ζωή με δανειακές ενέσεις από το εξωτερικό, η αβεβαιότητα και τα διάφορα σενάρια τρόμου κυριαρχούν, η ώρα των ομαλών λύσεων έχει παρέλθει ανεκμετάλλευτη. Το Πρωτόκολλο Περσέας είναι ο τίτλος ενός συναρπαστικού πολιτικού θρίλερ του γερμανού συγγραφέα Κάι Χένζελ που εκτυλίσσεται εν καιρώ κρίσης στην Αθήνα και στην Κρήτη.

Η πλοκή διαδραματίζεται γύρω από δύο κεντρικά πρόσωπα. Ο Λιβανέζος Γκάμπριελ, επαγγελματίας τρομοκράτης, έχει αναλάβει την επίθεση με χημικό αέριο στη Μητρόπολη κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του Δεκαπενταύγουστου, ώστε να εξολοθρευθεί ολόκληρη, ει δυνατόν, η πολιτική ηγεσία της χώρας, πλην βεβαίως του Δουκάκη, που δεν θα παρίσταται. Σε ένα βαθύτερο επίπεδο όμως ο Γκάμπριελ δεν εκτελεί απλώς μια αποστολή, εκπληρώνει και μια προσωπική υπόσχεση εκδίκησης. Την είχε δώσει πριν από πολλά χρόνια, όταν η ελληνική ακτοφυλακή είχε βυθίσει σκάφος με παράνομους μετανάστες. Στο σκάφος βρισκόταν και ολόκληρη η οικογένεια του Γκάμπριελ, ο ίδιος ήταν ο μόνος που είχε επιζήσει.

Η γερμανίδα τελειόφοιτη Πολιτικών Επιστημών Μαρία Μπρεχτ, με καταγωγή από το Καζαχστάν, περνά τις διακοπές της με μια φίλη στην Κρήτη. Από σύμπτωση θα συναντήσει στον Ψηλορείτη τον Γκάμπριελ τη στιγμή που μεταφέρει το βαλιτσάκι με το τρομερό όπλο λιβυκής κατασκευής και προσπαθεί να κρύψει το πτώμα του προμηθευτή. Ετσι, άθελά της, η Μαρία εμπλέκεται στην υπόθεση, αφού και τα λίγα που είδε είναι πάρα πολλά και συνιστούν απειλή για την ολοκλήρωση του σχεδίου.

Η Μαρία θα φυγαδευθεί στην Αθήνα, όπου αρχίζει και η πραγματική περιπέτεια μέσα σε έναν κυκεώνα συμπτώσεων, προμελετημένων κινήσεων και παράξενων συναντήσεων. Ποιον ρόλο παίζει η δημοσιογράφος Ελένη Γαλάνη που πλευρίζει τη Μαρία, έχει στοιχεία για το σχέδιο ανατροπής και φιλοδοξεί να γράψει το ρεπορτάζ της ζωής της; Ποιον ρόλο παίζει ο πάμπλουτος και γοητευτικός επενδυτής Γιάννης Κωστάκης; Ή ο γερμανομαθής κρητικός αστυνόμος Γεώργιος Γερακάκης;

Η ατμόσφαιρα του βιβλίου είναι εκείνη της σημερινής Αθήνας με το άγχος για το αύριο, τη διάχυτη αίσθηση του αδιεξόδου, τα προμηνύματα μιας καταστροφής. Αλλά το κλίμα αυτό δεν είναι για τον Κάι Χένζελ μια ελληνική ιδιαιτερότητα. Αντιθέτως, είναι η πρόγευση γενικότερων εξελίξεων στην Ευρώπη. «Πολλά πράγματα είναι ζήτημα προοπτικής» μας λέει. «Οταν ήμουν στην Ελλάδα, δεν την έβλεπα ως μια καθυστερημένη βαλκανική χώρα, αλλά ως το μέλλον της Ευρώπης. Στην ουσία η Αθήνα και η Ελλάδα βρίσκονται δέκα ως είκοσι χρόνια πιο μπροστά από την υπόλοιπη Ευρώπη. Στην Αθήνα συσσωρεύονται σήμερα τα αυριανά προβλήματα της ηπείρου μας: η όξυνση της μετανάστευσης, η υποχώρηση της εμπιστοσύνης στη δημοκρατία, η κοινωνική περιθωριοποίηση, η αφύπνιση ριζοσπαστικών ρευμάτων. Παρόμοια φαινόμενα έχουμε και αλλού, αλλά στην Ελλάδα είναι σαφέστερα και πιο ακραία».

Οταν ανοίξεις μια ματριούσκα, μια ξύλινη ρωσική κούκλα, βρίσκεις μέσα μια πιο μικρή αλλά εξίσου χαμογελαστή. Στην πορεία της πλοκής του βιβλίου η Μαρία συνειδητοποιεί ότι όταν ανοίξεις μια ελληνική ματριούσκα βρίσκεις μέσα μια πιο μεγάλη και καθόλου χαμογελαστή, στη συνέχεια μια τρίτη που γρυλίζει και θέλει να σε δαγκώσει και στο τέλος μια τεράστια που σε καταβροχθίζει. Γιατί η Ελλάδα εξάπτει τόσο τα γερμανικά πνεύματα;

«Ειδικά εμείς οι Γερμανοί», λέει ο Χένζελ, «προβάλλουμε διάφορα πράγματα στην Ελλάδα, και δη από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους. Ο Ελληνας είναι ο δημιουργός της κλασικής αρχαιότητας, ο εφευρέτης της δημοκρατίας. Και μόνο το πρόσφατο ποίημα του Γκύντερ Γκρας δείχνει με πόσο ιδεαλισμό βομβαρδίζουμε την Ελλάδα. Παράλληλα όμως προβάλλουμε στην Ελλάδα και τις δικές μας αποτυχίες και τα λάθη. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το μεταναστευτικό, στο οποίο η Ελλάδα έχει αφεθεί μόνη από τους εταίρους της. Ολοι αυτοί οι πρόσφυγες που κατακλύζουν την Ελλάδα είναι ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα. Με το να κατηγορούμε τους Ελληνες ότι δεν τα βγάζουν πέρα, στην ουσία αποσείουμε τις δικές μας ευθύνες. Αλλά και όσον αφορά τα δημοσιονομικά, ας μην ξεχνάμε ότι αυτοί που παραβίασαν πρώτοι το σύμφωνο σταθερότητας ήταν η Γερμανία και η Γαλλία».

Στο βιβλίο η αποστολή θα εκτελεστεί, η τύχη της χώρας όμως θα παραμείνει αδιευκρίνιστη. Αραγε τι θα συμβεί στην πραγματικότητα; «Το πρόβλημα είναι περίπλοκο», καταλήγει ο Χένζελ, «επειδή για την ευρωπαϊκή ιστορία και ταυτότητα η Ελλάδα παραμένει μια πολύ σημαντική χώρα. Αυτή η τόσο ωραία Ακρόπολη, που τη βλέπεις σε όποιο σημείο της Αθήνας κι αν βρίσκεσαι, έχει ταυτόχρονα ως κληρονομιά και υπόμνηση κάτι το πιεστικό. Αν η Δύση έχει ένα σύμβολο για το μεγαλείο και τις αξίες της, αυτό είναι η Ακρόπολη. Για χάρη της Ακρόπολης μπήκε η Ελλάδα στην ευρωζώνη και για δική της χάρη έκαναν τόσα χρόνια τα στραβά μάτια».