Τα πορτρέτα μιας γυναίκας, ζωγραφισμένα στον μουσαμά ή στη μνήμη, καθρεφτίζονται στα πρόσωπα των ανθρώπων που αγάπησε, στον πατέρα, στον μυστικό αγαπημένο, στη φίλη, στον σύζυγο. Ο Κρίτων Ρωμανός είναι διάσημος ζωγράφος πορτρέτων που επιστρέφει από το Παρίσι και εγκαθίσταται στη μεσοπολεμική Αθήνα. Η Δάφνη είναι κόρη παλαιού του φίλου. Γνωρίζονται σε ένα ταξίδι στους Δελφούς. Ο Ρωμανός ζητεί να τη ζωγραφίσει, το νεαρό μοντέλο γοητεύεται από τον κοσμοπολίτη καλλιτέχνη και ανάμεσά τους αναπτύσσεται μια ερωτική έλξη. Οι ήρωες, καλλιεργημένοι αστοί, περνούν τον Μάρτιο στην Αθήνα, τον Ιούλιο στις Σπέτσες, τον Αύγουστο στην Αίγινα. Παρακολουθούν τις Δελφικές Γιορτές του ζεύγους Σικελιανού και παραστάσεις αρχαίου θεάτρου στην Επίδαυρο. Γνωρίζονται με την Ισιδώρα Ντάνκαν και τον Τάκη Παπατσώνη, έχουν φιλικές σχέσεις με τη Μαρία Πολυδούρη, συναναστρέφονται με την ομήγυρη του Σπύρου Παπαλουκά, του Νίκου Λύτρα, του Κωστή Παρθένη, των περίφημων δασκάλων και μαθητών της Σχολής Καλών Τεχνών. Παράλληλα με τους νωχελικούς ρυθμούς της ζωής της αστικής κοινωνίας, στις λαϊκές συνοικίες οι μικρασιάτες πρόσφυγες γεύονται τις χαρές και τις απογοητεύσεις της ενσωμάτωσης στη νέα πατρίδα. Η ιστορική τεκμηρίωση υποστηρίζει διακριτικά τη φανταστική αφήγηση, ο λανθάνων ερωτισμός της ατμόσφαιρας παραπέμπει στη γραφή του Κοσμά Πολίτη, η γλώσσα περιγράφει και απεικονίζει υφολογικά το κλίμα της Γενιάς του ΄30 σε ένα γοητευτικό μυθοπλαστικό οδοιπορικό στην καλλιτεχνική Ελλάδα της περιόδου 1927-1944.
Είναι ο έρωτας ασθένεια, όπως υπονοεί στον τίτλο του μυθιστορήματος ο θεσσαλονικιός πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας, ή μήπως είναι σαν το Ιερό Δισκοπότηρο; Ταπεινός και πολύτιμος, πανταχού παρών μα συγχρόνως μυστικός, ζωή και θάνατος; Ενα ετερόκλητο πλήθος, ένας προδομένος εραστής, δύο ταλαιπωρημένοι μοναχοί, ένας καλλιεργημένος Τσιγγάνος και μια σημαδεμένη και μονόφθαλμη μετανάστρια βρίσκονται σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο καταμεσής στον χειμώνα. Κοντά τους περιφέρεται μια μοιραία γυναίκα, που καταγράφει στο ημερολόγιό της τα συμπτώματα της νόσου των εραστών: απιστίες, εξομολογήσεις, πάθη, κάθαρση σε ένα σπονδυλωτό μυθοπλαστικό δοκίμιο για το μυστήριο του έρωτα.
Ο Ζαχαρίας, η Αλέκα, η Ολγα, η Βιβή, η Ματίνα, ο Στέλιος. Καθημερινοί άνθρωποι που κινούνται στο Φάληρο, στην Καλλιθέα, στον Ταύρο και στο Μοσχάτο τού σήμερα, κουρασμένοι και διψασμένοι για συγκίνηση, ανατρέπουν τις μικροαστικές ζωές τους ζώντας σε παραφορά έρωτες απαγορευμένους. Μακριά από τη μεγαλόστομη αισθηματολογία, ο ακριβής και πυκνός λόγος του ολιγογράφου Συμπάρδη στο τρίτο του μυθιστόρημα εστιάζει στις αντιφάσεις του ανθρώπινου ψυχισμού, στο τυχαίο της καθημερινότητας, στις χαοτικές συνδέσεις, στην αντίστιξη ανάμεσα στην επιφανειακή τάξη της ζωής στην κοινωνία και στη ζωή της εν βρασμώ επιθυμίας.
Μια αποτυχημένη ηθοποιός που ζει στη σκιά του εραστή της δυσκολεύεται να αποδεχθεί τον θάνατό του. Πείθεται ότι το φάντασμά του κυκλοφορεί στο σπίτι της, τοποθετεί παντού κάμερες και μεταδίδει τη ζωή της ζωντανά στο Διαδίκτυο ζητώντας από τους θεατές να εντοπίσουν το φάντασμα. Ο νεαρός κύπριος συγγραφέας, γνωστός και βραβευμένος για τα αφηγήματά του για παιδιά και νέους, καταπιάνεται με την προσφιλή θεματική του θανάτου, της μυθολογίας του έρωτα και της ψυχικής διαταραχής, σε μια σύγχρονη ιστορία με στοιχεία ριάλιτι σόου και μυστηρίου.
Ιούνιος του 1816: Πολιτισμένοι Δυτικοί του Διαφωτισμού, της επιστήμης και της προόδου επιβαίνουν στη φρεγάτα «Μέδουσα». Η φρεγάτα ναυαγεί στις ακτές της Δυτικής Αφρικής. Οι προνομιούχοι επιβαίνουν στις σωστικές λέμβους. Οι κατώτερες τάξεις αφήνονται στην τύχη τους πάνω σε μια πρόχειρη σχεδία. Τις σκηνές ανείπωτης φρίκης μεταφέρει δύο χρόνια αργότερα μια γυναίκα στον ζωγράφο Τεοντόρ Ζερικό και εκείνος τις απεικονίζει σε έναν πίνακα που τον κάνει διάσημο. Το ιστορικό γεγονός και η εικαστική αναπαράστασή του εμπνέουν στον έλληνα συγγραφέα μια αφήγηση με άφθονες διακειμενικές αναφορές και πολιτικές διαστάσεις που στρέφεται γύρω από τον προβληματισμό: πώς η καταστροφή μετουσιώνεται σε τέχνη;
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
