Λίγες φορές οι έλληνες κομιστές εμπνέονται από κείμενα της ελληνικής λογοτεχνίας.
Ίσως αυτό έχει να κάνει με το ότι οι δημιουργοί των κόμικς αναζητούν ατμόσφαιρα και οξείες γωνίες που δεν τα βρίσκουν στην ελληνική λογοτεχνία. Ο Δημοσθένης Βουτυράς όμως είναι ταιριαστός με την οπτική των κόμικς, μια και πολλά από τα διηγήματά του διαθέτουν αυτή τη μαύρη ατμόσφαιρα και οι ήρωές του είναι εξπρεσιονιστικά σχεδιασμένοι.
Σε αυτό το πλαίσιο ο κομίστας Θανάσης Πέτρου και ο σεναριογράφος Δημήτρης Βανέλλης καταπιάστηκαν να παρουσιάσουν εννέα από τα πιο χαρακτηριστικά διηγήματα του Δημοσθένη Βουτυρά. Και η αρχή έγινε με το «Παραρλάμα», μια λέξη – φόβητρο που ένας απελπισμένος γράφει στον τοίχο του εργοστασίου όπου δουλεύει. Κανένας δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει η λέξη, με αποτέλεσμα να αναπτύσσεται σαν κυκλώνας ένα κλίμα φόβου. Το ίδιο κλίμα φόβου κυριαρχεί στα περισσότερα διηγήματα: το τραγούδι του κρεμασμένου, το οποίο όποιος το τραγουδάει καταστρέφεται, ο χωρικός που τρώει την ανθρωπόμορφη τραγοκεφαλή και μετατρέπεται βαθμιαία σε τράγο, οι χρυσοθήρες που αναζητούν τον χαμένο θησαυρό και αλληλοσκοτώνονται χωρίς όφελος αφήνοντας κρυμμένο το μυστικό, για να αλληλοεξοντωθούν και οι επόμενοι φιλόδοξοι τυχοδιώκτες κτλ. Οι ήρωες είναι βαθιά ταραγμένα άτομα, πράγμα που αποδίδεται εξαίρετα από τα σκίτσα και από τα χρώματα που κρατούν την ώχρα των παλαιών καιρών για να υποβάλλουν τη σκληρή προσωπικότητα των πρωταγωνιστών.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
