Το θέμα Στρος Καν ανέδειξε έκτυπο, ανάγλυφο τον διαχωρισμό της Δύσης στα δυο. Δυο νοοτροπίες, δυο αξιακά συστήματα. Στην ημέτερη πλευρά του Ατλαντικού η ηλικιωμένη, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα πλην όχι πια και τόσο φτωχιά, ουμανιστική μας ήπειρος.
Απέναντι η κραταιή ακόμη μα λαβωμένη τέως κοσμοκράτειρα, βαθιά χρεωμένη στον Κινέζο, πουριτάνικη και ανθρωποφαγική Αμερική. Η Βόρειος Αμερική. Που με όλες τις φαμόζες φιλαρμονικές της σε σαδιστικές συγχορδίες έπαιξε το ρέκβιεμ της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αποκαλείται Perp Walk. Η δικαιοσύνη των ΗΠΑ θεωρεί πως η «επιτάφιος περιφορά του δράστη» φρονηματίζει διά του τρόμου τους εν δυνάμει αμαρτωλούς. Με το ρίσκο λιθοβολισμού τους, ενίοτε. Σε παρόμοιο road-show ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ, δολοφόνος του Κένεντι, δολοφονήθηκε από τον Τζακ Ρούμπι. Νέμεσις; Πολύ μελάνι ξοδεύτηκε έκτοτε για το αν όντως ο Χάρβεϊ Οσβαλντ υπήρξε ο φονιάς του προέδρου.
Και ο άλλος πρόεδρος; Του ΔΝΤ; Την έκανε την κουτσουκέλα στην εν Γαλλικής Γουινέας καμαριέρα; Σκευωρία ή γεγονός. Η κοπέλα κατήγγειλε απόπειρα και ουχί βιασμό. Το γενετικό υλικό βρέθηκε στον γιακά της! Κοντά στο νου κι η γνώση. Δεν παραβλέπουμε τη χρονική συγκυρία. Δεν λησμονούμε το προηγούμενο Villepin. Ποιοι θα ‘χαν έννομο συμφέρον από τον ηθικό θάνατο του DSK; Κάμποσοι. Ομως σιχαίνομαι τη συνομωσιολογία.
Προτιμώ την αποδοχή της ενοχής του δράστη. Ναι, το ‘χε το σακατλίκι. Του άρεσε ο ποδόγυρος. Όπως σε τόσους άνδρες. Όπως στους παππούδες μου, στον μπαμπά μου. Βεβαίως κατέρχομαι από σόι. Μάλιστα είχαν περιπέτειες με υφιστάμενές τους. Που τις προίκισαν και τους τα ‘χωσαν. Ε, και; Εμείς κληρονομήσαμε λιγότερα. Μα βολεύτηκαν αναγκεμένα κορίτσια. Όπως άλλωστε πλείστα αμερικάνικα κορίτσια που εξασφαλίσθηκαν με την αποζημίωση της σεξουαλικής παρενόχλησης. Επάγγελμα κι αυτό. Κανονικά. Σαν τους «πεσίες» στην Ελλάδα του ’60-’70. Δήθεν έπεφταν στις ρόδες ακριβών ΙΧ για να ξεκολλήσουν ένα παχουλούτσικο ποσόν. Οι δικαστές τους ήξεραν. Η καμαριέρα δεν με ψήνει. Μπορεί και να του κουνήθηκε του Καζανόβα ή κάπως να συναίνεσε. Consenting adults.
Εξυπακούεται πως εκείνος όφειλε να τιμήσει το αξίωμα, την εμπιστοσύνη των συμπατριωτών του που του έδιναν υψηλά σκορ «προεδρισιμότητας» για τις προσεχείς εκλογές και πρωτίστως τη σύζυγό του. Βαφτίσαμε αυτή τη στήλη femail επειδή εκφράζει μιαν άλλη γυναικεία οπτική. Α! η Αν Σινκλέρ πόσο τη θαύμαζα κάθε Κυριακή στην τηλεόραση. Για το παιδικό μουτράκι, την καθαρή γαλανή ματιά, το τακτ και τον επαγγελματισμό της. Ε, κύριε Στρος-Καν αν πια νιώθεις ακατάσχετος γυναικάς δεν παντρεύεσαι την Αννούλα μας. Πάρε μια γλάστρα. Θες Σινκλέρ, θα την τιμήσεις. Γιατί αυτό έχει όνομα: οπορτουνισμός. Στο κάτω της γραφής δεν ξαναματαπαντρευόμαστε για να κάνουμε τα ίδια, νεανικά λάθη. Που όλοι πράξαμε. Et comment!
Στην Ευρώπη, η αθωότης μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου θεωρείται πάντα θεμελιώδης προϋπόθεση της Δημοκρατίας. Δεν εκθέτουμε με υποψίες. Εξάλλου ο Στρος-Καν έχει και αρετές. Κάποιοι τον πρότειναν και τον εξέλεξαν για τη θέση του. Σε κρισιμότατους καιρούς χειρίστηκε ευφυώς τις δυσκολίες. Τα media, η Δικαιοσύνη, η κοινή γνώμη των ΗΠΑ τώρα κραυγάζουν το «Αρον – άρον σταύρωσον». Τα κατάφεραν. Ο DSK καθαγιάστηκε διά του διασυρμού του. Πλήρωσε για όλα. Η δική μου πετρούλα θα περίσσευε. Θα ‘θελα πάντως η αγαπημένη μου Αν Σινκλέρ μετά τη μεγαλειώδη χειρονομία της, να βρει έναν κιμπάρη άντρα που θα ανασαίνει μόνον για κείνην. Της αξίζει χίλιες φορές.
