«4 3 2 1» που μόλις κυκλοφόρησε (εκδόσεις Μεταίχμιο, σε εξαιρετική μετάφραση-άθλο της Μαρίας Ξυλούρη), νομίζω ότι θα γίνει ένας από τους αξιομνημόνευτους και παραδειγματικούς ήρωες της αμερικανικής λογοτεχνίας. Προσωπικά τον συγκρίνω με τον Ογκι Μαρτς στο φερώνυμο μυθιστόρημα του Σολ Μπέλοου. Ο Φέργκιουσον δεν είναι ακριβώς ένας ήρωας, αλλά τέσσερις.
Ο Πολ Οστερ επινοεί τέσσερις διαφορετικές εκδοχές του ίδιου προσώπου και παρακολουθεί την εξέλιξή τους, από τη χρονιά της γέννησής τους, το 1947, μέχρι το 1970. Οι ήρωες, που έχουν το ίδιο όνομα σε όλες τις εκδοχές, γεννιούνται πανομοιότυποι, από τους ίδιους γονείς, με το ίδιο γενετικό υλικό, αλλά καθώς μεγαλώνουν και εκτίθενται σε διαφορετικές συνθήκες (για παράδειγμα, στη μια εκδοχή Φέργκιουσον οι γονείς είναι πλούσιοι, στην άλλη φτωχοί, στην τρίτη χωρισμένοι κ.λπ., στη μια εκδοχή ο Φέργκιουσον φοιτά στο Κολούμπια, στην άλλη στο Πρίνστον, στη μια εκδοχή είναι στρέιτ, στην άλλη αμφιφυλόφιλος κ.λπ.) οι χαρακτήρες γίνονται εντελώς διακριτοί. Με το εύρημα αυτό ο Οστερ δημιουργεί ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα ταυτότητας και επινόησης του εαυτού, που είναι από τα πλέον κρίσιμα θέματα της εποχής μας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ